Hoi allemaal

Oei, ik merk dat het al steeds langer gaat duren voor ik er weer een nieuw verhaal op zet. Hoog tijd weer dus voor een update van week 5.

Na een rustige zondag zijn we deze week begonnen met het bezoeken van de twee voogdijinstellingen, Stichting Jeugd en Gezin en de Mr. Huberstichting. Om even weer alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Diezelfde middag nogkwam de regenweer met bakken uit de lucht zetten.Deze keer kwam hetwater helemaal tot aan ons hek! Carlijn en Claudia moesten nog wegenstonden tot aan hun enkels in het water om in eerste instantie alleen alde straat uit te komen. Tegen 17.00 uur moest ik zelf het water trotseren om er toch voor te kunnen zorgen dat er eten in huis kwam. Tja, zo kan het ook dus hier

's Avonds hebben we de Surinaamse bioscoop bezocht. De film was leuk, we hebben ‘The King's speech' gekeken. Een nadeeltje was dat de airco in de zaal knap koud stond! Het was echt wel een luxe bios, niks te klagen, maar ja.. voor het eerst was een trui in Suriname geen overbodige luxe geweest.

Dinsdag zijn we naar de centrale markt zijn geweest. De grootste.. zeggen ze Surinamers. Hij was inderdaad erg groot en je kan er van alles vinden van kleding tot eten tot accessoires. Op een gegeven moment moesten we allemaal opzij duiken toen er een man met een koe of varken ofzo op zijn rug voorbij kwam. Fruit was hier heel goedkoop dus wat bananen en tomaten rijker zijn we ook gauw weer naar buiten gevlucht. Woensdag hebben we een leuke souvenirswinkel ontdekt. Allemaal hebbedingetjes die echt té leuk zijn! 's Avonds zijn we op z`n Hollands uit eten geweest bij het pannenkoeken en poffertjeshuis met een groep van inmiddels al 10 Nederlanders! Het was erg leuk om even in het gezelschap te zijn van andere mensen en om ervaringen uit te wisselen.

Donderdag zijn White Beach geweest. Hier hadden we lang naar uitgekeken. Maar... voordat we op zoek gingen naar de juiste bus stuitten we op.. jaja.. Desi Bouterse! Het hele leger stond mooi opgesteld voor de komst van een minister van Brazilië die op staatsbezoek kwam en Bouterse stond vanaf het balkon toe te kijken. Heel formeel allemaal en toevallig dat we dat even mee mochten maken.

Vervolgens hebbenweonze eerste bustocht gemaakt hier en dat is een hele belevenis op zich. De Surinaamse bussen lijken quaformaateen beetje op de 10 personenbusjes die we in Nederland kennen, alleen zijn de Surinamers wat creatiever met de manier waarop je zoveel mogelijk mensen in één busje krijgt. Aan de raamkanten van de bus zitten aan de ene kant stoelen en aan de andere kant tweepersoons bankjes. Maar dan... aan de stoelen zitten klapstoeltjes bevestigt die zich in het gangpad uitklappen. Zodra alle vaste plaatsen bezet zijn wordt het gangpad gevuld. Wil er iemand uit dat moeten dus eerst alle mensen in het gangpad de bus verlaten en die persoon er uit te laten, om vervolgens allemaal één voor één weer in te stappen. En dit tafereel gebeurd om de paar meter. Waar en wanneer je maar wil kan je op de bus stappen en weer uitstappen. Stapt jouw buurvrouw bijvoorbeeld voor haar eigen huis uit en jij woont net even een straatje verder, dan druk je toch gewoon 2 tellen later nog een keer?! Makkelijk hoor.

Tijdens de rit stapte een vrouw in die ons ineens vroeg: ‘Zijn jullie toevallig de dochters van tante Corrie?' Omdat we blank zijn misschien? Wij weten het niet, maar wel grappig. Vandaar mijn titel!

White Beach was mooi. Het klopt wat ze zeiden, er lag een wit strand en aan de rand stonden overal gezellige hutjes. En natuurlijk de palmbomen ontbreken niet.

De terugweg naar huis was vooral heel bijzonder om alles wat je ziet. Even dachten we nog dat we niet meer thuis zouden komen toen de bus ineens aan de kant van de weg stopte. De buschauffeur stapte uit en ging boodschappen doen. Wij keken elkaar verbaasd en vooral lachend aan. Lekker typisch hoor. Toen hij weer in de bus kwam, waar wij nog rustig zaten te wachten, zei hij dat we eruit moesten en dat er zo een andere bus kwam. Hij ging niet verder. Shit.. sta je daar dan ergens in Suriname aan de kant van de weg. Gelukkig hoefden we maar even te wachten tot de volgende bus kwam en uiteindelijk waren we voor 2,45 SRD (krappe 0,55 cent) weer thuis!

Vrijdag hebben we weer een rustig dagje gehad. Mochten jullie nu denken ‘werken ze eigenlijk wel daar??', dan klopt het dat het deze week even zo leek alsof dat niet het geval was. We hadden begin week 5 al ons werk wat we tot zo ver konden doen ingeleverd bij school en moesten toch eerst wachten op feedback.Een goede reden dus om de dingen te gaan ondernemen die we nog graag wilden doen. Plus dat we inmiddels ook een voldoende binnen hebben op fase 2 van ons onderzoek!!Vrijdag konden we wel weer aan het werk. Diezelfde avonds zijn we nog even lekker de deur uit geweest om een terrasje te pakken en nieuwe Nederlanders te ontmoeten

Zaterdag zijn we op tijd vertrokken richting het plaatsje Nieuw Amsterdam. We weten nu een beetje hoe het gaat om met een busje te reizen, dus dit ging al wat makkelijker. Het eerste busje bracht ons voor 0,85 SRD over de Jules Wijdenboschbrug, de brug over de Surinaamse rivier tussen Paramaribo en Meerzorg in het district Commewijne. Daar stapten we over op het busje naar Nieuw Amsterdam. Voordat dit tweede busje vertok moesten we lang wachten. De busjes vertrekken namelijk niet eerder dan dat hij echt vol zit. Terwijl we rustig met de bus mee hobbelden ging een mooi stukje Suriname aan voorbij. We reden door mooie gebieden met veel natuur, oude huisjes en straten van Suriname met bruine zandpaden, precies zoals ik het mij had voorgesteld. Het ene huisje is nog kleiner en ouder dan het ander en bestaat soms uit niet meer dan een paar planken en platen. Daar tussendoor flitsen veel luxe en grotere huizen aan ons voorbij. Het contrast in dit land is echt ongelofelijk groot.

Wij hadden geen flauw idee waar we precies heen gingen en hoe lang we onderweg zouden zijn, we keken onze ogen uit en dachten vanzelf een keer te stoppen in Nieuw Amsterdam. Na twee uur rijden begon ik me steeds meer af te vragen of we nog wel ergens aan zouden komen. Uiteindelijk, toen de buschauffeur ons vroeg waar we heen moesten, bleek dat we Nieuw Amsterdam al lang voorbij waren! Haha. Dus we gingen weer mee terug en stapten uiteindelijk uit Nieuw Amsterdam uit.

We hebben fort Nieuw Amsterdam bezocht. Hier is een tentoonstelling van de tijd van de (kinder)slavernij, wat zich afspeelde in de 20^ste eeuw. De oude gevangenis, uit de 18^de eeuw staat er nog en in de oude cellen van toen waren foto's, verhalen, film en oude materialen tentoongesteld.Het was echt heel indrukwekkend en zelfs soms schokkend om te zien. Na een lange en indrukwekkende dag waren we allemaal moe en hebben er een rustige avond van gemaakt.

Tot zo ver week 5 van ons verblijf.