Het tellen van de weken gaat al steeds moeilijker en ik ben zonder te spieken de tel elke keer kwijt. Maar ... inmiddels hebben we week 7 alweer achter ons gelaten. Geen week is hier hetzelfde en zo ook deze week niet.

Afgelopen week begon letterlijk en figuurlijk kleurrijk met het HOLI PAGWA feest! Holi Pagwa is een Hindoeïstisch feest dat jaarlijks rond de maand maart gevierd wordt. Het is een combinatie van een lentefeest, een feest van de overwinning van het goede op het kwade en een Nieuwjaarsfeest. De straten waren gevuld met muziek en dit nodigde ons uit om ons ook te mengen in dit feest. Het idee van dit feest is dat iedereen gekleurde poeder meeneemt en elkaar hiermee versierd.. of beter gezegd bekogeld. Tegen de middag hebben wij het er ook maar op gewaagd en zijn we met onze Holi Pagwa outfits en gewapend met poeder de straat op gegaan. We waren uitgenodigd bij de buren van twee huizen verderop. Hier werden we ontvangen met poeder en daarna met eten en borgoe met ijs en cola. Ondertussen werd er gedanst. Heel gezellig en echt Surinaams. Hier hebben we drie andere meiden ontmoet die bij ons om de hoek blijken te wonen. Met deze meiden zijn we vervolgens vertrokken naar het onafhankelijkheidsplein waar het feest zich voortzette. Maar we konden niet eerder vertrekken voor we allemaal onze handen gevuld hadden met een bord Roti. Het is duidelijk een Surinaamse gewoonte om je gasten eten mee te geven.

Op het onafhankelijkheidsplein was het één gezellige, gekleurde bedoeling. Het poeder gevecht ging hier overal om ons heen gezellig verder! Voor en achter op het plein stond een podium waarop live muziek werd gespeeld en tussendoor allemaal kraampjes met eten en drank. Een beetje als bevrijdingsfestival maar dan kleiner en veeeel gekleurder. Hier hebben wij de rest van de avond al dansend doorgebracht. Het bewijs dat wij er waren is vastgelegd door de camera en was 's avonds op TV te zien!!! Worden we misschien toch nog een beetje beroemd.. hoewel ik betwijfel of iemand ons nog wel herkende

.

Maandag hebben we het werken nog even een dagje uitgesteld en hebben we echt een geweldig mooie dag gehad. Ik ga mijn best doen om jullie te vertellen wat we allemaal hebben gezien, maar echt voor sommige dingen schieten woorden te kort...

Om half 7 's ochtends zijn we vertrokken naar BERG EN DAL een adventure resort in de bossenin hetzuiden van Suriname. De busrit naar Berg en Dal was mooi. De meiden sliepen maar ik kon mijn ogen echt niet dicht doen, dan zou ik al het moois missen wat er aan ons voorbij ging. Naar mate we langer reden lieten we de bewoonde wereld achter ons en reden we door prachtige natuurgebieden. Wat ik heel bijzonder en ‘gaaf' vind om te zien zijn de dorpjes die we passeren, midden tussen de bomen. Kleine dorpjes met houten ‘kleine huis op de prairie' hutjes waar donkere kindertjes voor spelen. Helaas stopt de bus niet even voor mij en probeer ik een foto te maken dan heb ik vaak net een bomenpartij dat er na komt te pakken. De bomen die ik allemaal aan mij voorbij zie gaan variëren van soort. Helaas ken ik ze niet bij naam, dus zet ik zoveel mogelijk op de foto. De berm veranderd langzaam van een berm die ik ken met zacht lichtbruine zand naar een roodbruine klei grond. Ook het landschap wordt steeds meer heuvelig. Nadat we het bordje Berg en Dal hadden gepasseerd draaide de bus van de verharde weg af en kropen we met smalle weggetjes van 10 tot 13% steeds dieper de bossen inrichting het Adventure centre waar wij werden opgewacht door onze gidsen.

De eerste activiteit die we gingen doen was canopying; een tocht door de boomtoppen waar je met kabelbanen van platform naar platform gaat. Voordat we aan het echte werk begonnen moesten we ons bewijzen op de testbaan. We kregen een leren handschoen aan waarmee je je hand op de kabel boven je hoofd moet leggen, dat is de rem! Verder moet je languit gaan zitten en genieten! Nou dat kunnen we wel!

Het was echt ontzettend gaaf om te doen! De kabels varieerden van nivo 1 kabels tot nivo 3 kabels, die waren het meest stijl en hier ging je dus het hardst vanaf. Volgens één van de gidsen had ik avontuur in mijn ogen staan, haha. Dat zegt al wel iets over hoe ik daar van platform naar platform sjeesde. De gidsen waren erg gezellig en fotografeerden er met onze camera flink op los. Na de tocht werden we met een boot over de rivier terug gebracht naar waar we waren gestart.

Na een korte break waren we klaar om aan onze tweede uitdaging te beginnen: Kajakken. Hiermee heb ik echt mijn ogen uitgekeken. De eerste paar slagen waren een beetje onwennig, maar zodra ik de slag te pakken had genoot ik volop. Met een clubje van 7; wij vieren, 2 Nederlandse mannen en onze Surinaamse gids staken we de Suriname rivier over en doken we na een stukje peddelen het tropisch regenwoud in! Ik vind het nog bijzonder nu ik het na vertel. Zie het maar als een stukje natuur waar alles prachtig groen is en de meest bijzondere bomen en planten groeien, vergezeld door de dieren die daar wonen. Onze gids had ons gewaarschuwd om je voeten binnen boort te houden vanwege de piranha's, nou met alle wondjes op mijn voeten hou ik mijn voeten wel binnen hoor. Op den duur bleef de gids bij een boom stil liggen en waarschuwde ons om met een boog om de overhangende tak heen te varen. Op de tak lag een slang! Een giftige volgens onze gids. Toen ik hem passeerde zag ik hem; groen met een gele buik. Wauw! Even verder kwam een grote, prachtige velblauwe vlinder ons tegemoet en toen ik die eenmaal gezien had zag ik ook gele en witte vlinders. Op de terugweg liet de gids ons een rups zien die hij uit de bossen had geplukt. Hij hield hem zorgvuldig vast op een blaadje. Het was een dikke rups met allemaal kleurtjes en lange haren. Als je met je huid in aanraking komt met de haren van deze rups zou je brandblaren krijgen. Soms moest ik even bukken om niet met mijn hoofd in de takken te blijven hangen. Hier had ik nu ook even niet zo`n zin aan met de gedachte aan slangen en spinnen. Even verderop had de gids ineens een kaaiman in de gaten! Een kleine krokodil, echt zo gaaf! Helaas kon ik hem niet lang bekijken want hij had ons ook gauw in de gaten. Terug vanaf de rivier moesten we tegen de stroming in varen, dit was even wat zwaarder. Ondertussen vlogen ver boven ons in de verte gieren in de rondte, op zoek naar hun prooi. Deze zelfde beesten blijken ook bij ons in de stad hoog in de lucht te zweven, waarvan wij eerst dachten dat het gewone roofvogels waren. Ander half uur later stonden we weer met onze voeten op vaste grond en hadden we de rest van de middag tijd voor onszelf om lekker te zwemmen, zonnen of voetballen en werden we verwent met een Surinaamse lunch.

Na een lange dag vol indrukken werden we weer opgehaald door de bus die ons langs dezelfde mooie rit weer terug bracht naar de bewoonde wereld. Wauw, wat een dag!

De rest van de week hebben we besteed aan het bijwerken van het ons onderzoek. Het weer had dit kennelijk ook in de gaten dus liet goed van zich horen. Het heeft hier dinsdag weer flink geregend waardoor we niet eens ons huis uit konden.

Om deze week niet alleen onze laptops te zien hebben we tussendoor afgesproken met de Nederlanders, waar we geregeld samen mee eten, een drankje mee doen op het terras of 's avonds mee gaan stappen. We hebben zelfs onze eigen kookkunsten al op hen losgelaten door ze uit te nodigen om een keer bij ons op de veranda te komen eten!

Een verassing die ons na een avondje weg ineens te wachten stond was dat de hele straat helemaal donker was. Volgens onze taxichauffeur waren ze bezig met het onderhoud van het stroom.. uh wat??? Ik had geen idee wat ik mij hier van moest voorstellen.

Op de avonden dat ik moet koken duik ik vooraf de Tullip in om mijzelf blij te maken met vertrouwde Nederlandse producten. Klinkt een beetje saai misschien, maar je weet wel wat je eet en dat is soms best wel prettig

.

Vrijdagavond werd er voetbal uitgezonden in `t Vat, Nederland speelde, dus hier ontmoeten wij onze Nederlandse vrienden opnieuw. Natijd zijn we met z`n allen uit eten geweest bij het pannenkoeken en poffertjeshuis! Dit kon ook niet missen want vrijdag was het in Nederland nationale pannenkoeken en poffertjesdag en dit wilden wij natuurlijk graag in ere houden

.

Voor de gene die een adempauze nodig heeft tijdens het lezen van mijn verhalen.. dan is dit het moment. We hebben afgelopen week namelijk bijzonder afgesloten en dit wil ik jullie nog graag vertellen!

Zaterdagochtend stonden wij namelijk om kwart voor 7 al weer klaar voor ons volgende avontuur: BROWNSBERG. Brownsberg is één van de bergen in het zuiden van Suriname, een uur rijden voorbij Berg en dal waar wij begin deze week geweest zijn. Ons reisgezelschap bestond deze keer uit een jong Nederlands stel uit Limburg, een Nederlandse man met zijn Surinaamse vrouw, wij vieren en onze gids. Onderweg praatte de gids ons bij over alle bijzonderheden die we tegenkwamen.

Na 2 a 2 en een half uur rijden kwamen we aan bij de voet van de Brownsberg. Toen begon het mooiste stuk van de rit waarbij we over kronkelende modderweggetjes langs ravijnen de tocht naar boven begonnen. Op een gegeven moment moesten we stijl omhoog, maar halverwege gleed de bus weg in een gleuf, waarbij we ongeveer scheef over de weg kwamen te hangen. Even dacht ik serieus dat we zouden kantelen. Terwijl wij allemaal verschrikt en bang toekeken hoe de bus zich langzaam los probeerde te wroeten riep onze gids de hele tijd ‘whoeh!' om ons nog even extra bang te maken

. De bus moest achteruit de berg weer af om een betere aanloop te nemen. Ik hield mijn hard vast en mijn handen aan het handvat van de stoel voor mij! Uiteindelijk legden ze boomstronken voor de wielen van de bus om weer grip te krijgen. Onze tocht naar boven zette zich voort en zo bereikten we een uur later de top!

Na even te zijn bijgekomen van de lange rit hebben we onze tocht te voet voortgezet, dieper de bossen in op weg naar de watervallen van de Brownsberg. We bevonden ons op dat moment in het suboerwoud, dit is als het ware de voortuin van het diepe oerwoud verderop in het zuiden van Suriname. Onderweg werden we begroet door doodskopapen die vanuit de hoge toppen naar ons keken. De gids droeg een lange tak met zich mee waarop hij op een gegeven moment op een tak op de grond tikte. Hiermee controleerde hij of het geen slang was. Vanaf toen keek ik dus meer naar mijn voeten dan naar de bomen

. Ook vertelde hij onderweg over de eigenschappen van de natuur. Over hoe de sappen van de bomen gebruikt worden als medicijnen of kurk en hoe wortels uit de lucht kunnen groeien die de bomen daarna omhelzen, doodknuffelen en hun plaats innemen. Terwijl je zo door het bos loopt hoor je om je heen allerlei geluiden van dieren. Zowel vogels als brulapen die we vanuit de verte konden horen schreeuwen.

Na ongeveer 3-kwartier klimmen en dalen.. bereikten we de eerste mooie waterval. We kregen hier de kans om het water in te gaan en in de waterval te gaan staan!

De tocht naar de tweede waterval was 3 keer zo lang en 3 keer zo zwaar en hier kwam het vooral op uithoudingsvermogen aan. We begonnen gelijk al met een steile klim en tijdens het dalen moest ik soms op handen en voeten naar beneden. Soms lag er zoveel modder dat ik geen grip kon vinden met mijn voeten en dan kon ik het niet verhelpen om op mijn kont te landen. Hier hield ik een mooie bruine kont aan over. Maar het was allemaal de moeite waard! De tweede waterval was groter en werd heel mooi van bovenaf verlicht door de zon. Het was een geweldige ervaring om vervolgens ook zelf onder deze waterval te gaan staan! De terugweg was voornamelijk stijl omhoog en niet niks, maar ik genoot volop van de natuur tijdens deze avontuurlijke klim.

Terug aan de top zagen we tot onze verassing brulapen aan de rand van het resort, die boven in de bomen hun verblijf zochten. Dit was een aangename verassing! Terwijl we daarna even bij konden komen konden we genieten van het uitzicht over het stuwmeer. Met onze magen gevuld met Surinaamse loempia's en watermeloen lieten we onseind van de middagmet de bus weer de berg af rijden, terug naar de bewoonde wereld.

‘Wang foe tidi, wang foe tamara. Oeng no doro tide, oeng sa doro tamara': ‘Eén stap vandaag, één stap morgen. Komen we er vandaag niet, dan komen we er morgen.'

En met deze wijze Surinaamse uitspraak sluit is deze week af en wens ik jullie alleneen ontspannen en fijne nieuweweek toe. Veel liefs!