Hallo ‘zonnig' Nederland. Wat heerlijk dat ook het lenteweer in Nederland zo nu en dan van zich laat horen. Onder die zelfde zon en (blauwe) lucht zit ik ook hier te genieten van het mooie weer. Zoals voorspeld was is uitgekomen: na Holi pagwa wordt het mooi weer in Suriname en dit hebben we sindsdien ook gehad. Een tweede verandering die we hier ervaren is dat we nu 5 uur verschillen in tijd met jullie sinds de klok in Nederland vorige week zondag de lente in ging. Een gek idee blijft dit hoor.. dat wanneer ik opsta jullie al de middag inluiden. En ik sta niet eens laat op

. Verder moet ik jullie hoognodig weer bijpraten. Laat ik beginnen bij de week van 27 maart tot 2 april, de 8ste week van ons verblijf:

Terwijl Rudolf begin deze week zijn 26^ste verjaardag vierde mocht ik via Skype even toekijken. Op de achtergrond hoorde ik de stemmen van mijn eigen ouders vanuit de woonkamer van Rudolf komen, haha. Gek hoor. Dan wordt je toch even met de neus op de feiten gedrukt. Stiekem beginnen de kriebels van het gemis dan wel te komen hoor. Maar... nog maar een maandje te gaan. Nog een maandje om te genieten en om ons onderzoek naar een conclusie te leiden. Beiden een prima doel toch!

Maandag hebben we ons weer ingezet voor dit tweede doel: het onderzoek. Een goed begin doet goed volgen, dus ook dinsdag, woensdag, een beetje van donderdagstonden in het teken van het onderzoek. Eind van de middag is mijn standaard contactmomentje met Nederland;waaronder Rudolf wel te verstaan

en in de avond uurtjes vermaken wij ons tegenwoordig steeds vaker bij Zus en Zo, het gezellige studenten café bij ons om de hoek. De taxichauffeur kon het laatst niet laten om te lachen toen hij hoorde dat hij ons alleen even de hoek om hoefde te brengen, maar toen we de straat uit reden en er travestieten op de hoek stonden te wachten begreep hij ons standpunt!! Donderdag hebben we ervaren hoe het is om pakketjes te versturen vanuit hier en heb ik geprobeerd om een beetje van Suriname via een doosje aan Nederland over te brengen.

Toen was het alweer vrijdag en hebben we nog even goed ons best gedaan om voor het weekend nog een flinke spurt te maken in ons onderzoek. Ja.. zoals deze week kan het dus ook

. We hebben inmiddels heel watinterviews gehouden en verwerkt. Onze volgende stap zal zijn het meelopen in gezinnen,het spreken en zien van kinderen en jongeren en het brengen van een bezoek aan een kindertehuis! Dit vind ik persoonlijk het deel waar ik de meeste waarde aan hecht en wat mij heel bijzonder lijkt.

Zaterdag hebben wij overdag onze voorbereidingen getroffen voor ons TUINFEEST. Hier zijn wij de afgelopen weken druk voor geweest en hebben flink wat gesocialized om mensen uit te nodigen. We hebben de ruimte onder ons huis omgetoverd tot een feest decordoor middel van vlaggetjes en tafels vol hapjes. In de tuin stonden potjes met waxinelichtjes, wat ons flink wat potjesmaaltijden heeft gekost, maar dat terzijde.Onze geluidsinstallatie kwam vanuit de schuur en zo was onze feestlocatie compleet. Nu maar hopen dat de mensen komen! Ons feest was op American style wat betekende dat onze gasten zelf eten en drinken mee moesten nemen. Op die manier kregen we een grote verzameling aan verschillende hapjes en drankjes. Zelf hebben wij de BBQ van het huis, met behulp van onze buurman neergezet zodat er ook gebarbecued kon worden!

Tegen een uur of 22.00 liep het tot onze verassing vol en pas om half 2 verlieten de laatste mensen het feest, na flink wat gezelligheid, gegeten, gedronken te hebben en met zelfs een show vuurspuwen rijker. Het feest hebben we afgesloten met een spontaan slagroom gevecht! Vervolgens na even vlotte opruimbeurt hebben we ons omgekleed en hebben we de avond voortgezet in Zsa Zsa Zsu met ons vaste clubje vrienden.

Dat was in een vogelvlucht vorige week. Na een rustige zondag stond deze week op de maandag Berg en Dal weer op het programma. Inderdaad, hier zijn wij al eerder geweest, maar deze keer hadden wij nieuw gezelschap en nieuwe activiteiten.

Maandag hebben wij de Tarzan Swing gedaan!! Volgens de vrouw waar wij Berg en Dal gereserveerd hebben was het net als bungee jumpen, dus vol verwachtingen ging ik heen. Achteraf viel het allemaal mee. We liepen een stukje de berg op en daar stond een houten platform op palen. Daar moesten we naar boven klimmen en werd je om je middel en heupen met een tuigje vastgezet. Je zwaait dus rechtop (of als je het touw met je handen los laat horizontaal) en niet op de kop zoals bij bungee jumpen. Ik mocht als eerste en merkte dat ik tocheen beetje kriebels in mijn buik kreeg toen ik moest springen omdat ik nog geen enkel idee had van wat er komen ging. De meiden riepen al vanaf beneden: ‘als je het niet red, mag ik dan je trouwjurk?!' Haha. Wel lachen. Zodra ik sprong maakte ik gelijk een enorme swing terwijl ik onder mij de Suriname rivier zag en dit was erg gaaf. Na een tijdje heen en weer geslingerd te hebben trok één van de gidsenmij onderaanweer op een ander platform, waarik ter voorkoming vanterug swingen een rubberen band ommij middel kreeg. Zo koppelenzemij los en stondik weer met beidebenen op de grond. Klaar voor sprong twee!!Vervolgens waren de andere meiden aan de beurt!

Ook met de gidsen hadden wij het weer goed getroffen. Ze waren gezellig en hadden de grootste lol met ons.

Vooraf aan de Tarzan Swing zijn we nog wezen kajaken met Mirjam en Jenny. Het zelfde stuk als de vorige keer maar deze keer hadden we veel meer stroming! Om beurten zaten we vast in de bossen en struiken dus dit maakte de trip ook wel komisch, hoewel het soms voor iemand even wat minder komisch was wanneer ze er niet meer uit kwamen. We moesten flink bijsturen en daarom was ik drukker met het roeien en sturen bezig dan met het verwonderen over de omgeving en het spotten van dieren. Gelukkig had ik deze tocht al een keer eerder gemaakt. De terugweg hoefden we niet te peddelen. Lekker relaxt denk je dan... maar des te meer moesten we bijsturen omdat we deze keer met de stroming mee werden gevoerd. Een hele ervaring weer. Gelukkig had ik het redelijk onder de knie enprobeerde ik voor ruime afstand te zorgen tussen mij en mijn voorganger in de hoop dat we niet ook nog met elkaar verstrengelt raakten... voor zover dat kan met een kajak

.Maar ookbij mij ging het niet vlekkeloos en ikhing op den duursamen met Carlijn tussen de takken te koekeloeren terwijl de gids lag te kijken hoe wij ons er weer uit worstelden.

De rest van middag hebben we gezwommen en gevolleybald met het personeel van Berg en Dal. Het was erg gezellig en de middag ging zo voorbij. Eenmaal thuis plofte ik moe op de bank en sliep ik bijna toen de meiden op de veranda op eens begonnen te juichen. We hadden een mailtje van school met het blijde nieuws dat we een 7 hebben op ons derde deel van ons onderzoek!!

Dinsdag zijn we dus weer vol goede moed en nieuwe energie achter onze laptops gedoken. Tussen de middag hebben we gegeten in het gebied blauwgrond. In blauwgrond vind je een straat met allemaal typische Surinaamse eettentjes aan weerzijden van de straat. Dit moesten we natuurlijk wel een keer proberen. Ik heb hier een salade gehad van kouseband, spinazie en taugé wat ze serveerden met een warme SCHERPE pindasaus, waarvan ik mij aan een paardrupjes heb gewaagd. Toch wel bijzonder hoor.

Thuis hebben we even gewerkt tot onze aandacht werd afgeleid door het getoeter van de postbode. Ook deze keer had hij weer een flinke stapel kaarten voor ons. Het blijft maar binnen stromen hier. Echt zo gaaf! De hele kamer hangt al vol en we hebben lijntjes te kort.

Afgelopen dinsdagavond heb ik mijn eerste Salsa les gehad, of eigenlijk moet ik zeggen zouk (spreek uit als zoek)! Even een avondje flink met de heupen los!Of ik het nou eigenlijk wel ofniet kan daar ben ik nog niet helemaal over uit, maar ik heb het inieder geval ontzettend naar mijn zin gehad.Deze lessen ga ik komende maand samen met Jenny 2 dagen in de week volgen!!

Vanmorgen (woensdag) moesten we helaas constateren dat Claudia weer blaasontsteking heeft. Gelukkig is ze er nu op tijd bij en hopen we de gevolgen zoveel mogelijk te beperken. Eind van de ochtend zijn wij in de dossiers van Stichting Jeugd en Gezin gedoken voor ons onderzoek en hier zijn we tot halverwege de middag zoet mee geweest. We hebben een hoop nieuwe, schokkende maar belangrijke informatie gevonden dat ons zeker gaat helpen in het vervolg van ons onderzoek.

Tot zo verdeze week al weer, meer volgt! Het gaat hier dus nog goed met ons (ondanks de nieuwe blaasontsteking). We werken hard maar houden ook zeker tijd voor leuke dingen wat maakt dat we het nog prima kunnen uithouden met elkaar en in Suriname, ondanks de kriebels van het langzaam uitzien naar thuis.

LIEFS en LOVE!