26 april – 2 mei Week 12: Wanneer afscheid in beeld is
Vandaag maandag 2 mei staat voor ons in het teken van inpakken en de laatste voorbereidingen op ons vertrek van morgen. In mijn buik voel ik de zenuwen gieren voor het afscheid en mijn thuiskomst. 3 hele maanden Suriname zit er morgen dan toch echt op. We hebben onze laatste week en uiteindelijk laatste dagen nog zo goed mogelijk geprobeerd te besteden.
Vorige week heb ik jullie al een beetje verteld dat we wat problemen hadden met ons onderzoek. Maar we hebben onze plannen toch doorgezet. We zijn dinsdag naar het kindertehuis Maria Hoeve in het plaatsje Lelydorp geweest. Nog even een laatste keer met de geweldige stadbusjes! Het bezoek aan het tehuis was erg leuk. Gelijk kwamen er allemaal kinderen naar ons toegelopen die ons allemaal en handje gingen geven. Echt heel lief. De ruimte waar de kinderen in zaten was een soort smalle serre voor het huis, die uitkeek op een tuin met vogels en speeltoestellen. In de serre stonden allemaal tafeltjes met stoeltjes tegen de wand waar de kinderen aan zaten. Wij gingen aan één van de tafeltjes zitten om met de vrouw des huizes te praten en daarop volgde een rondleiding door het ENORME huis. Bijzonder om te zien hoe al die kinderen gewoon bij haar in huis wonen. Ze heeft er gewoon een groot gezin aan. Deze zelfde dag kregen we het bericht van onze opdrachtgever dat ze niet langer akkoord ging met ons onderzoek. Een enorme schok voor ons. Achteraf blijkt het te gaan om een miscommunicatie over het doel van het onderzoek. Gelukkig wijst school met geen enkele beschuldigende vinger naar ons en dat was een enorme opluchting! Voor ons onderzoek betekent dit dat we niet langer ons onderzoek in Suriname presenteren maar dit in Nederland zullen doen. Voor nu even rust dus.
Deze ‘rust' hebben we doorgezet in de rest van de week. Geen stress meer voor de presentatie maar een rustig afronden van de laatste dingetjes en nog even genieten van Suriname.
Dinsdagavond heb ik afgedanst voor Salsa! Met een ‘ja voorwaardelijk' kan ik dus zeggen dat ik zo goed als de basis van de verschillende Surinaamse dansstijlen ken! Op de woensdag werden we spontaan uitgenodigd bij onze Braziliaanse overburen voor een hapje eten. We kwamen binnen en gingen aan tafel zitten terwijl de hele familie vanaf de bank naar ons zat te kijken. Opa lag op een matras uitgespreid op de grond voor de TV. De ouders konden zelf geen Nederlands, maar de meisjes wel. Via hen communiceerden wij. Op den duur kwamen de black berries tevoorschijn en gingen we met de hele familie op de foto. Donderdag zou normaal gesproken onze presentatie zijn, maar in plaatst van dat hebben we een leraar van de GH ontmoet die voor afspraken in het land is. We hebben hem meegenomen naar Blauwgrond om hem kennis te laten maken met het typische Surinaamse eten en om er zelf natuurlijk nog een keer van te kunnen genieten.
Donderdagavond was onze laatste keer Havana Lounche :(. Dit was wel even bijzonder. Het was gezellig en tegelijkertijd voelde ik dat ik aan het afscheid nemen was. Aan het eind stonden we met z`n vieren met de armen om elkaar heen met een lach een traan afscheid te nemen.
Vrijdag zijn we het centrum in gegaan en hebben een hele mand vol souvenirs gekocht ;). Vervolgens hebben we nog even een beker vol schaafijs gekocht. Dit mocht ook wel want was echt ontzettend warm buiten!! De temperaturen zijn echt uitzonderlijk warm de laatste dagen. 's Avonds hebben we (Sjoukje, Carlijn en ik) een drankje gedaan bij Zus en Zo en we hebben de avond met z`n allen, inclusief Mirjam en Jenny afgesloten in La Caff.
Zaterdag 30 april was het ook in Suriname Koninginnendag!!! Overdag was het allemaal nog redelijk rustig maar 's avonds kwamen uit alle hoeken de Nederlanders in het oranje op het uitgaansleven toegestroomd. We zijn het feest begonnen bij `t Vat, daar hadden we entree bandjes voor gekocht. Omdat we waarschijnlijk wat te vroeg waren (we stonden er met z`n 7en), zijn we eerst nog maar even naar Zus en Zo gegaan. Hier was het feest in volle gang! We zijn daar een uur of wat geweest toen kwam er een partybus voorrijden die de hele feestende menigte naar Touche bracht! Deze keer stonden we op een goed gevulde partybus vol oranje Nederlanders!! In Touche was het op en top Hollands en tijdens de Hollandse partymuziek ging de hele club uit zijn dak! Ik denk dat het ook typisch Nederlands is om een polonaise in te zetten, want een hoop Surinamers zie je verontwaardigt op een afstandje toekijken terwijl de oranje menigte zich in een lange stoet door de ruimte beweegt ;), haha. Wat kan je dan op zo`n avond even heerlijk Nederlands voelen! Eind van de avond moesten we dan echt afscheid nemen van het gezellige uitgaansleven van Paramaribo!
Afgelopen zondag hebben we tussen de middag even gezellig met Willem geluncht, de docent van de GH. Daarna zijn we richting de waterkant gelopen om de verschillende kraampjes te bezoeken die er in het teken staan van de dag van de Arbeid. Ook bij fort Zeelandia (hier zijn we in het begin van ons verblijf geweest) stonden allemaal kraampjes met culturele accessoires en kleine optredens. Toen zondagavond onze buurvrouw Maltie haar weegschaal kwam brengen was het voor mij definitief. We gaan naar huis.
Vandaag doe ik mijn best om alle het mooie van ons verblijf te koesteren. Om een beetje van onze tijd mee naar huis te nemen hebben we speciaal voor ons vieren een CD laten samenstellen met alle Surinaamse muziek waarvan we laatste tijd van hebben kunnen genieten. Officieel met voorkantje en al kregen wij hem afgeleverd bij de muziekmuziek. Het weer past zich aan aan onze stemming lijkt het wel, want vanmorgen werd ik wakker van de regen en sindsdien is de lucht grijs. Met onze nieuwe CD op de achtergrond zijn we dapper begonnen met het inpakken van al onze spullen en om het huis leeg te halen! Het huis en de veranda was in no time veranderd in een ware ramp, kledingstukken dwarrelen in de rondte. Maar beetje bij beetje verdwijnen al onze spulletje weer netjes in de koffers. Vanavond laten we de rommel even voor wat het is en gaan we gezellig uit eten met mogelijk nog even drankje natijd. Morgen komen dan de laatste voorbereidingen wel aan bod en zullen we dan toch echt afscheid nemen van Suriname!
Lieve mensen, bedankt voor alle lieve berichten en kaartjes tijdens mijn verblijf. Ik heb genoten, deze reis was echt bijzonder en absoluut de moeite waard. Dit was mijn laatste bericht uit Suriname. Ik zie jullie in Nederland!!
Veel liefs, kus en een laatstebrasa,
Berdien
18 – 25 april Week 11: Pompelmoes
Lieve allemaal,
Vandaag over een week ben ik thuis! Gek idee dat ik dit land, het mooie weer, de leuke huisjes, het lekkere en soms wat bijzondere eten en onze nieuwe vrienden achter mij ga laten. Maar een mooi vooruitzicht om jullie straks allemaal weer te zien. Maar zo ver is het nog niet helemaal. Nog een week om te genieten en alles te doen wat ik nog graag had willen doen. Eerst maar even een terugblik op alles wat we afgelopen week weer beleefd hebben.
Ik kan jullie als ik wil overladen met een verhaal van schoolwerk dit en schoolwerk dat, schoolwerk voor en schoolwerk na maar dat zal ik jullie besparen
Doordeweeks (dinsdag en vrijdag) volg ik nog braaf mijn Salsa lessen waar ik steeds een beetje beter in wordt. Ik blijf de lessen echt heel leuk vinden! Ik ben blij dat ik het gedaan heb! Ik dacht in het begin wel ‘dit leer ik nooit'. Maar nu begin ik er in te geloven dat ik het onder de knie heb. Mijn heupen worden soepeler (jaja) en ik heb er enorm veel plezier in. Natijd blijven we altijd nog even voor een hapje en een drankje want de sfeer in Broki is echt geweldig. We zitten in sfeerverlichting aan de waterkant op heerlijke relaxstoelen terwijl op de achtergrond het water kabbelt en een Salsamuziekje de sfeer helemaal compleet maakt. Echt ik wil hier nooit meer weg.
Woensdagavond was het weer Pannenkoeken en poffertjeshuis avond
Nadat we donderdag alle uitnodigingen voor onze presentatie de deur uitgestuurd hebben, hebben we ons voorbereid op de BBQ met Mirjam, Jenny en de jongens. Een soort tuinfeest weer, alleen dan kleinschaliger. Maar het was net zo gezellig! De jongens hadden hun taxi chauffeur meegenomen, erg leuk. Een beetje Surinaamse invloed in deze Hollandse bedoeling
Op goede vrijdag hebben we ‘s avonds bij Mirjam en Jenny gegeten. Daar kwamen om half 11 ook Roos, Manon, Nirman en Siebren en hun taxichauffeur
Onze buurman is deze week trouwens ook thuis gekomen. Hij komt uit Nederland, hoewel zijn Nederlands uiterlijk ontbreekt. Een gezellige man trouwens die nu druk bezig is om zijn tuin op te ruimen en zijn huis aan de buitenkant (en binnenkant denk ik maar dat kunnen we niet zien) op te knappen. Nu hebben we toch nog een mooier uitzicht als we naar de tuin naast ons kijken. De meeste troep die er lag ligt nu geordend op stapels. De man aan het einde van onze straat daarentegen heeft nog steeds geen huis. Vorige week ofzo zijn de laatste brokstukken van zijn ingevallen, ingezakte huis afgebroken. Nu leeft hij op een tafel met wat stoelen. Op de tafel ligt een golfplaat en hier slaapt hij 's nachts bovenop. Geen enkel dak boven zijn hoofd! Tja.. dat is dus ook Suriname.
Zaterdag waren we na een drukke (werk)week toe aan een massage! We hebben ons even heerlijk laten verwennen met een volledige relaxmassage voor maar 70 SRD, een kleine 15 euro, om daarna de ontspanning door te zetten in het zwembad. Even een lekker dagje voor onszelf dus.
Zondag hebben we Pasen ingeluid in de evangelische kerk vlak bij ons. Een mooie dienst deed ons even stil staan bij de opstanding van Jezus en we hebben veel mooie opwekkingsliederen gezongen!! 's Middags was er markt een paar straten bij ons vandaan. Om ons een beetje wegwijs te maken tussen alle bijzondere Surinaamse groenten, fruit, vlees, vis en andere bijzonder producten hebben we een Surinaamse kennis van ons meegenomen. Hij liet ons van alles proeven, vraag me niet wat het allemaal was, maar zeker leuk om kennis te maken met Surinaamse ‘lekkernijen'. Uiteindelijk hebben we ons zelf gewaagd aan Markoesa, Pompelmoes en Sweet boni. Drie soorten fruit met allemaal heel verschillende smaken en in geen opzicht te vergelijken met het fruit dat we in Nederland kennen. Markoesa heeft een harde gele schil en heeft een zacht soort vruchtvlees van binnen wat alleen te eten is met een beetje suiker omdat het anders veel te zuur is. Pompelmoes lijkt een beetje op een enorme sinasappel. Echt super lekker en bij deze mijn favoriet. Sweet boni is een harde boon (lijkt meer op een tak, maar goed). Deze breek je open en dan komen er witte pluizige bolletjes uit waar je op kan zuigen. Hoe klinkt dat?? Precies...
We hebben ons Pasen helaas niet zo fijn af kunnen sluiten omdat we tegen problemen met ons onderzoek aan liepen/lopen. We hebben inmiddels al een aantal tegenslagen overleeft, maar zo vlak voor onze presentatie voor aanstaande donderdagwas dit wel even weer een domper. Ook nu valt ons onderzoek waarschijnlijk nog wel te redden, maar een week stilzitten zit er echt even niet in. Nog even doorzetten dus de laatste week en achteraf valt het hopelijk allemaal wel mee, no span. Paasmaandag hebben we onszelf tussen de middag opgepept met versierde paaseitjes, Claudia's moeder had haar de versiering voor de eitjes opgestuurd
Tot zo ver. Ik hoop dat jullie allemaal fijne paasdagen hebben gehad en hebben kunnen genieten van het mooie weer in Nederland. Een goede week weer. Misschien wordt mijn volgende verhaal al wel mijn laatste...
Kus, mij
7-17 april Week 9 en 10: Mi lobi Galibi, back to basic
Lieve allemaal,
Vorig weekend vrijdag 8 en 9 april, zijn we terug in de tijd gereisd en hebben ons met de boot mee laten nemen naar GALIBI! Galibi ligt helemaal in het noorden van Suriname een klein eindje van de Atlantische oceaan af. Na een lange busreis, aansluitend met een boottocht meerden we 4 uur later aan op een prachtig tropisch wit strand met mooie groene palmbomen. Het soort strand wat je doet denken aan de onbewoonde eilanden in films. Alleen is Galibi verreweg van onbewoond, maar juist gezellig bewoont. Wanneer we het strand een eindje op liepen vonden we onze accommodatie waar we één nacht zouden verblijven. Wanneer we verder liepen kwamen we in dorpje wat bestaat uit allemaal kleine houten en golfplaten huisjes waar de bevolking nog volgens oude tradities leven. De mensen halen er hun water uit de put, wassen zich in de rivier of een hokje van golfplaten achter het huis. De mannen werken er of in de visserij, voor de plaatselijke winkel, op het land of in de toerisme. De vrouwen zorgen voor het eten, het huishouden en de kinderen. Aan het begin van het dorpje staat een souvenirs winkel waar zelfgemaakte sieraden en beeldjes te vinden zijn. Door deze souvenirs te verkopen verdient de maker ervan een extra centje bij. Verderop in het dorpje bevind zich een dierentuin deze hebben wij met ons gezelschap (een gids en 2 andere dames) bezocht. De eigenaar van de dierentuin was ontzettend gastvrij. We waren nog maar net binnen, in hoeverre je het binnen kan noemen trouwens want alles bevind zich gewoon in de open lucht en vrije natuur, en de eerste dieren hingen al om onze nek. We hebben een luiaard en een slang vastgehouden, aapjes voorbij zien springen, schilpadden vastgehouden en meer! Na de dierentuin kregen we een rondleiding met uitleg door het dorp.
Na een heerlijk Surinaams diner zijn we opnieuw in de boot gestapt en naar het uiteinde van de rivier gevaren waar we uitzicht hadden op de Atlantische oceaan. Daar aan het strand hebben we schildpadden gespot! Deze schildpadden komen vanuit de zee het strand op om hun eieren te leggen. Hier graven ze een gat voor om uiteindelijk dit gat nadat ze klaar zijn weer zorgvuldig dicht te gooien met zand. Vervolgens maken ze een eindje verderop een nep nest om de jaguars en andere stropers te misleiden. Dit hele ritueel hebben we met onze eigen ogen kunnen volgen!! Echt zóóóó bijzonder. De schildpad die wij gezien hebben was ongeveer 1.20 meter lang. De grootste soort die zich in de oceaan bevind kan 2 meter worden. Het hele proces van een gat graven totdat ze uiteindelijk weer richting de zee ging duurde zeker een uur. Ondertussen zaten wij stilletjes toe te kijken.
Na een heerlijke nachtrust werden we 's ochtends verast met een uitgebreid ontbijt die ons de dag door moest helpen terwijl wij ons tweede uitstapje gingen doen naar Frans Guyana, naar het dorpje Saint-Laurent du Maroni! Het laatste stukje Frankrijk in Zuid Amerika. Het was grappig om te zien hoe je ineens in de Franse cultuur binnenstapt. Franse auto's reden voorbij, ineens weer aan de voor ons vertouwde rechterkant van de weg en de Franse taal klonk ineens vreemd in onze oren. Nadat we een oude gevangenis hadden bezocht liepen we over de markt waar verkopers wat aan ons probeerden te verkopen, maar helaas voor hen kan ik geen woord Frans. Wel hebben we ons voor het eerst gewaagd aan schaafijs!! Iets wat we al veel eerder hadden moeten proberen. De verkoper schaaft van een groot klomp ijs 2 bekertjes vol ijs af, zet de bekertjes op elkaar en schud een keer. Je hebt dan een beker vol geschaafd ijs met een net zo`n grote kop met ijs erop. Vervolgens kies je een smaakte en dit giet hij over het ijs heen en vult het aan met water. Rietje erin en klaar! Na ons bezoek zijn we met de boot door gevaren naar ons opstapplaats van de dag ervoor en zijn vanaf daar met de bus terug naar Paramaribo gereden.
De nieuwe week zijn we rustig begonnen om daarna de draad met school weer op te pakken. De eerste conclusies van ons onderzoek rollen al binnen! We hebben weer een weekje hard gewerkt. Het contact met Mirjam en Jenny neemt steeds meer toe en we zien elkaar geregeld 's avonds bij het (uit)eten of wanneer we samen een drankje doen. Donderdagavond is ‘Havana avond'; het leukste danscafé van Paramaribo. Op de dinsdag en de vrijdag fietsen Jenny en ik naar Broki, waar Dansclub DanzSon huisvest, voor onze Salsales. Hier leert onze gezellige dansleraar Yche ons Salsa, waaronder de stijlen, merengue, bachata, zouk en meer! Met het dansen gaat het al steeds beter. Ook hebben we deze week maar eens onze stoelen voor in het vliegtuig alvast gereserveerd en dan komt de terugkeer naar huis ineens heel dichtbij. Maar hier denken we nog maar niet al te veel aan want we zijn nog niet uitgekeken in Suriname en proberen nog te genieten van onze laatste weekjes. Afgelopen weekend hebben we in eerste instantie maar eens het zwembad een paar keer opgezocht. Het kwik begint hier de laatste dagen behoorlijk te stijgen tot boven de 30 en misschien zelfs wel tot boven de 35 graden. De thermometer in onze keuken, die in de schaduw hangt heeft het al 30 graden, dus in de zon was het zeker warm genoeg
Zaterdagochtend zijn we weer naar de Paramaribo Zoo geweest,deze keer vroeg in de ochtends in de hoop dat we het voedermoment zouden meemaken. Maar we waren even vergeten dat we in Suriname zijn, dus als ze hier zeggen tussen 9 en 11.00 uur voeden, dan kan dit ook rustig om 12.00 uur zijn
Zaterdagavond hebben we GEWOKT! Hetzelfde principe als in Nederland alleen nu met onbeperkt Surinaams eten! Suriname is echt niet rijk, maar zo`n mooie zaal als dit had ik hier nog niet gezien! Het was een gezellige avond die we afgesloten hebben door nog even samen te stappen bij Zsa Zsa Zsu waar ik nog even mijn nieuw aangeleerde pasjes samen met Jenny kon oefenen.
Ook vandaag zondag weet de zon zijn punt wel te maken en doen we niks liever dan even verkoeling zoeken in het zwembad. En zoals jullie zien maak ik graag even de tijd om jullie bij te praten. Bedankt ook voor al jullie reacties weer. Ik kan via mijn site geen persoonlijke reacties terug schrijven, maar ik lees ze allemaal even dankbaar! Succes met alles en alvast een goede nieuwe week gewenst.
Brasa, Berdien
* Mi lobi = ik houd van, Brasa = knuffel
27 maart – 6 april Week 8 en 9: Hard werken wordt beloond
Hallo ‘zonnig' Nederland. Wat heerlijk dat ook het lenteweer in Nederland zo nu en dan van zich laat horen. Onder die zelfde zon en (blauwe) lucht zit ik ook hier te genieten van het mooie weer. Zoals voorspeld was is uitgekomen: na Holi pagwa wordt het mooi weer in Suriname en dit hebben we sindsdien ook gehad. Een tweede verandering die we hier ervaren is dat we nu 5 uur verschillen in tijd met jullie sinds de klok in Nederland vorige week zondag de lente in ging. Een gek idee blijft dit hoor.. dat wanneer ik opsta jullie al de middag inluiden. En ik sta niet eens laat op
Terwijl Rudolf begin deze week zijn 26ste verjaardag vierde mocht ik via Skype even toekijken. Op de achtergrond hoorde ik de stemmen van mijn eigen ouders vanuit de woonkamer van Rudolf komen, haha. Gek hoor. Dan wordt je toch even met de neus op de feiten gedrukt. Stiekem beginnen de kriebels van het gemis dan wel te komen hoor. Maar... nog maar een maandje te gaan. Nog een maandje om te genieten en om ons onderzoek naar een conclusie te leiden. Beiden een prima doel toch!
Maandag hebben we ons weer ingezet voor dit tweede doel: het onderzoek. Een goed begin doet goed volgen, dus ook dinsdag, woensdag, een beetje van donderdagstonden in het teken van het onderzoek. Eind van de middag is mijn standaard contactmomentje met Nederland;waaronder Rudolf wel te verstaan
Toen was het alweer vrijdag en hebben we nog even goed ons best gedaan om voor het weekend nog een flinke spurt te maken in ons onderzoek. Ja.. zoals deze week kan het dus ook
Zaterdag hebben wij overdag onze voorbereidingen getroffen voor ons TUINFEEST. Hier zijn wij de afgelopen weken druk voor geweest en hebben flink wat gesocialized om mensen uit te nodigen. We hebben de ruimte onder ons huis omgetoverd tot een feest decordoor middel van vlaggetjes en tafels vol hapjes. In de tuin stonden potjes met waxinelichtjes, wat ons flink wat potjesmaaltijden heeft gekost, maar dat terzijde.Onze geluidsinstallatie kwam vanuit de schuur en zo was onze feestlocatie compleet. Nu maar hopen dat de mensen komen! Ons feest was op American style wat betekende dat onze gasten zelf eten en drinken mee moesten nemen. Op die manier kregen we een grote verzameling aan verschillende hapjes en drankjes. Zelf hebben wij de BBQ van het huis, met behulp van onze buurman neergezet zodat er ook gebarbecued kon worden!
Tegen een uur of 22.00 liep het tot onze verassing vol en pas om half 2 verlieten de laatste mensen het feest, na flink wat gezelligheid, gegeten, gedronken te hebben en met zelfs een show vuurspuwen rijker. Het feest hebben we afgesloten met een spontaan slagroom gevecht! Vervolgens na even vlotte opruimbeurt hebben we ons omgekleed en hebben we de avond voortgezet in Zsa Zsa Zsu met ons vaste clubje vrienden.
Dat was in een vogelvlucht vorige week. Na een rustige zondag stond deze week op de maandag Berg en Dal weer op het programma. Inderdaad, hier zijn wij al eerder geweest, maar deze keer hadden wij nieuw gezelschap en nieuwe activiteiten.
Maandag hebben wij de Tarzan Swing gedaan!! Volgens de vrouw waar wij Berg en Dal gereserveerd hebben was het net als bungee jumpen, dus vol verwachtingen ging ik heen. Achteraf viel het allemaal mee. We liepen een stukje de berg op en daar stond een houten platform op palen. Daar moesten we naar boven klimmen en werd je om je middel en heupen met een tuigje vastgezet. Je zwaait dus rechtop (of als je het touw met je handen los laat horizontaal) en niet op de kop zoals bij bungee jumpen. Ik mocht als eerste en merkte dat ik tocheen beetje kriebels in mijn buik kreeg toen ik moest springen omdat ik nog geen enkel idee had van wat er komen ging. De meiden riepen al vanaf beneden: ‘als je het niet red, mag ik dan je trouwjurk?!' Haha. Wel lachen. Zodra ik sprong maakte ik gelijk een enorme swing terwijl ik onder mij de Suriname rivier zag en dit was erg gaaf. Na een tijdje heen en weer geslingerd te hebben trok één van de gidsenmij onderaanweer op een ander platform, waarik ter voorkoming vanterug swingen een rubberen band ommij middel kreeg. Zo koppelenzemij los en stondik weer met beidebenen op de grond. Klaar voor sprong twee!!Vervolgens waren de andere meiden aan de beurt!
Ook met de gidsen hadden wij het weer goed getroffen. Ze waren gezellig en hadden de grootste lol met ons.
Vooraf aan de Tarzan Swing zijn we nog wezen kajaken met Mirjam en Jenny. Het zelfde stuk als de vorige keer maar deze keer hadden we veel meer stroming! Om beurten zaten we vast in de bossen en struiken dus dit maakte de trip ook wel komisch, hoewel het soms voor iemand even wat minder komisch was wanneer ze er niet meer uit kwamen. We moesten flink bijsturen en daarom was ik drukker met het roeien en sturen bezig dan met het verwonderen over de omgeving en het spotten van dieren. Gelukkig had ik deze tocht al een keer eerder gemaakt. De terugweg hoefden we niet te peddelen. Lekker relaxt denk je dan... maar des te meer moesten we bijsturen omdat we deze keer met de stroming mee werden gevoerd. Een hele ervaring weer. Gelukkig had ik het redelijk onder de knie enprobeerde ik voor ruime afstand te zorgen tussen mij en mijn voorganger in de hoop dat we niet ook nog met elkaar verstrengelt raakten... voor zover dat kan met een kajak
De rest van middag hebben we gezwommen en gevolleybald met het personeel van Berg en Dal. Het was erg gezellig en de middag ging zo voorbij. Eenmaal thuis plofte ik moe op de bank en sliep ik bijna toen de meiden op de veranda op eens begonnen te juichen. We hadden een mailtje van school met het blijde nieuws dat we een 7 hebben op ons derde deel van ons onderzoek!!
Dinsdag zijn we dus weer vol goede moed en nieuwe energie achter onze laptops gedoken. Tussen de middag hebben we gegeten in het gebied blauwgrond. In blauwgrond vind je een straat met allemaal typische Surinaamse eettentjes aan weerzijden van de straat. Dit moesten we natuurlijk wel een keer proberen. Ik heb hier een salade gehad van kouseband, spinazie en taugé wat ze serveerden met een warme SCHERPE pindasaus, waarvan ik mij aan een paardrupjes heb gewaagd. Toch wel bijzonder hoor.
Thuis hebben we even gewerkt tot onze aandacht werd afgeleid door het getoeter van de postbode. Ook deze keer had hij weer een flinke stapel kaarten voor ons. Het blijft maar binnen stromen hier. Echt zo gaaf! De hele kamer hangt al vol en we hebben lijntjes te kort.
Afgelopen dinsdagavond heb ik mijn eerste Salsa les gehad, of eigenlijk moet ik zeggen zouk (spreek uit als zoek)! Even een avondje flink met de heupen los!Of ik het nou eigenlijk wel ofniet kan daar ben ik nog niet helemaal over uit, maar ik heb het inieder geval ontzettend naar mijn zin gehad.Deze lessen ga ik komende maand samen met Jenny 2 dagen in de week volgen!!
Vanmorgen (woensdag) moesten we helaas constateren dat Claudia weer blaasontsteking heeft. Gelukkig is ze er nu op tijd bij en hopen we de gevolgen zoveel mogelijk te beperken. Eind van de ochtend zijn wij in de dossiers van Stichting Jeugd en Gezin gedoken voor ons onderzoek en hier zijn we tot halverwege de middag zoet mee geweest. We hebben een hoop nieuwe, schokkende maar belangrijke informatie gevonden dat ons zeker gaat helpen in het vervolg van ons onderzoek.
Tot zo verdeze week al weer, meer volgt! Het gaat hier dus nog goed met ons (ondanks de nieuwe blaasontsteking). We werken hard maar houden ook zeker tijd voor leuke dingen wat maakt dat we het nog prima kunnen uithouden met elkaar en in Suriname, ondanks de kriebels van het langzaam uitzien naar thuis.
LIEFS en LOVE!
20-26 maart Week 7: Van Holi Pagwa tot Berg & Dal en Brownsberg!
Het tellen van de weken gaat al steeds moeilijker en ik ben zonder te spieken de tel elke keer kwijt. Maar ... inmiddels hebben we week 7 alweer achter ons gelaten. Geen week is hier hetzelfde en zo ook deze week niet.
Afgelopen week begon letterlijk en figuurlijk kleurrijk met het HOLI PAGWA feest! Holi Pagwa is een Hindoeïstisch feest dat jaarlijks rond de maand maart gevierd wordt. Het is een combinatie van een lentefeest, een feest van de overwinning van het goede op het kwade en een Nieuwjaarsfeest. De straten waren gevuld met muziek en dit nodigde ons uit om ons ook te mengen in dit feest. Het idee van dit feest is dat iedereen gekleurde poeder meeneemt en elkaar hiermee versierd.. of beter gezegd bekogeld. Tegen de middag hebben wij het er ook maar op gewaagd en zijn we met onze Holi Pagwa outfits en gewapend met poeder de straat op gegaan. We waren uitgenodigd bij de buren van twee huizen verderop. Hier werden we ontvangen met poeder en daarna met eten en borgoe met ijs en cola. Ondertussen werd er gedanst. Heel gezellig en echt Surinaams. Hier hebben we drie andere meiden ontmoet die bij ons om de hoek blijken te wonen. Met deze meiden zijn we vervolgens vertrokken naar het onafhankelijkheidsplein waar het feest zich voortzette. Maar we konden niet eerder vertrekken voor we allemaal onze handen gevuld hadden met een bord Roti. Het is duidelijk een Surinaamse gewoonte om je gasten eten mee te geven.
Op het onafhankelijkheidsplein was het één gezellige, gekleurde bedoeling. Het poeder gevecht ging hier overal om ons heen gezellig verder! Voor en achter op het plein stond een podium waarop live muziek werd gespeeld en tussendoor allemaal kraampjes met eten en drank. Een beetje als bevrijdingsfestival maar dan kleiner en veeeel gekleurder. Hier hebben wij de rest van de avond al dansend doorgebracht. Het bewijs dat wij er waren is vastgelegd door de camera en was 's avonds op TV te zien!!! Worden we misschien toch nog een beetje beroemd.. hoewel ik betwijfel of iemand ons nog wel herkende
Maandag hebben we het werken nog even een dagje uitgesteld en hebben we echt een geweldig mooie dag gehad. Ik ga mijn best doen om jullie te vertellen wat we allemaal hebben gezien, maar echt voor sommige dingen schieten woorden te kort...
Om half 7 's ochtends zijn we vertrokken naar BERG EN DAL een adventure resort in de bossenin hetzuiden van Suriname. De busrit naar Berg en Dal was mooi. De meiden sliepen maar ik kon mijn ogen echt niet dicht doen, dan zou ik al het moois missen wat er aan ons voorbij ging. Naar mate we langer reden lieten we de bewoonde wereld achter ons en reden we door prachtige natuurgebieden. Wat ik heel bijzonder en ‘gaaf' vind om te zien zijn de dorpjes die we passeren, midden tussen de bomen. Kleine dorpjes met houten ‘kleine huis op de prairie' hutjes waar donkere kindertjes voor spelen. Helaas stopt de bus niet even voor mij en probeer ik een foto te maken dan heb ik vaak net een bomenpartij dat er na komt te pakken. De bomen die ik allemaal aan mij voorbij zie gaan variëren van soort. Helaas ken ik ze niet bij naam, dus zet ik zoveel mogelijk op de foto. De berm veranderd langzaam van een berm die ik ken met zacht lichtbruine zand naar een roodbruine klei grond. Ook het landschap wordt steeds meer heuvelig. Nadat we het bordje Berg en Dal hadden gepasseerd draaide de bus van de verharde weg af en kropen we met smalle weggetjes van 10 tot 13% steeds dieper de bossen inrichting het Adventure centre waar wij werden opgewacht door onze gidsen.
De eerste activiteit die we gingen doen was canopying; een tocht door de boomtoppen waar je met kabelbanen van platform naar platform gaat. Voordat we aan het echte werk begonnen moesten we ons bewijzen op de testbaan. We kregen een leren handschoen aan waarmee je je hand op de kabel boven je hoofd moet leggen, dat is de rem! Verder moet je languit gaan zitten en genieten! Nou dat kunnen we wel!
Het was echt ontzettend gaaf om te doen! De kabels varieerden van nivo 1 kabels tot nivo 3 kabels, die waren het meest stijl en hier ging je dus het hardst vanaf. Volgens één van de gidsen had ik avontuur in mijn ogen staan, haha. Dat zegt al wel iets over hoe ik daar van platform naar platform sjeesde. De gidsen waren erg gezellig en fotografeerden er met onze camera flink op los. Na de tocht werden we met een boot over de rivier terug gebracht naar waar we waren gestart.
Na een korte break waren we klaar om aan onze tweede uitdaging te beginnen: Kajakken. Hiermee heb ik echt mijn ogen uitgekeken. De eerste paar slagen waren een beetje onwennig, maar zodra ik de slag te pakken had genoot ik volop. Met een clubje van 7; wij vieren, 2 Nederlandse mannen en onze Surinaamse gids staken we de Suriname rivier over en doken we na een stukje peddelen het tropisch regenwoud in! Ik vind het nog bijzonder nu ik het na vertel. Zie het maar als een stukje natuur waar alles prachtig groen is en de meest bijzondere bomen en planten groeien, vergezeld door de dieren die daar wonen. Onze gids had ons gewaarschuwd om je voeten binnen boort te houden vanwege de piranha's, nou met alle wondjes op mijn voeten hou ik mijn voeten wel binnen hoor. Op den duur bleef de gids bij een boom stil liggen en waarschuwde ons om met een boog om de overhangende tak heen te varen. Op de tak lag een slang! Een giftige volgens onze gids. Toen ik hem passeerde zag ik hem; groen met een gele buik. Wauw! Even verder kwam een grote, prachtige velblauwe vlinder ons tegemoet en toen ik die eenmaal gezien had zag ik ook gele en witte vlinders. Op de terugweg liet de gids ons een rups zien die hij uit de bossen had geplukt. Hij hield hem zorgvuldig vast op een blaadje. Het was een dikke rups met allemaal kleurtjes en lange haren. Als je met je huid in aanraking komt met de haren van deze rups zou je brandblaren krijgen. Soms moest ik even bukken om niet met mijn hoofd in de takken te blijven hangen. Hier had ik nu ook even niet zo`n zin aan met de gedachte aan slangen en spinnen. Even verderop had de gids ineens een kaaiman in de gaten! Een kleine krokodil, echt zo gaaf! Helaas kon ik hem niet lang bekijken want hij had ons ook gauw in de gaten. Terug vanaf de rivier moesten we tegen de stroming in varen, dit was even wat zwaarder. Ondertussen vlogen ver boven ons in de verte gieren in de rondte, op zoek naar hun prooi. Deze zelfde beesten blijken ook bij ons in de stad hoog in de lucht te zweven, waarvan wij eerst dachten dat het gewone roofvogels waren. Ander half uur later stonden we weer met onze voeten op vaste grond en hadden we de rest van de middag tijd voor onszelf om lekker te zwemmen, zonnen of voetballen en werden we verwent met een Surinaamse lunch.
Na een lange dag vol indrukken werden we weer opgehaald door de bus die ons langs dezelfde mooie rit weer terug bracht naar de bewoonde wereld. Wauw, wat een dag!
De rest van de week hebben we besteed aan het bijwerken van het ons onderzoek. Het weer had dit kennelijk ook in de gaten dus liet goed van zich horen. Het heeft hier dinsdag weer flink geregend waardoor we niet eens ons huis uit konden.
Om deze week niet alleen onze laptops te zien hebben we tussendoor afgesproken met de Nederlanders, waar we geregeld samen mee eten, een drankje mee doen op het terras of 's avonds mee gaan stappen. We hebben zelfs onze eigen kookkunsten al op hen losgelaten door ze uit te nodigen om een keer bij ons op de veranda te komen eten!
Een verassing die ons na een avondje weg ineens te wachten stond was dat de hele straat helemaal donker was. Volgens onze taxichauffeur waren ze bezig met het onderhoud van het stroom.. uh wat??? Ik had geen idee wat ik mij hier van moest voorstellen.
Op de avonden dat ik moet koken duik ik vooraf de Tullip in om mijzelf blij te maken met vertrouwde Nederlandse producten. Klinkt een beetje saai misschien, maar je weet wel wat je eet en dat is soms best wel prettig
Vrijdagavond werd er voetbal uitgezonden in `t Vat, Nederland speelde, dus hier ontmoeten wij onze Nederlandse vrienden opnieuw. Natijd zijn we met z`n allen uit eten geweest bij het pannenkoeken en poffertjeshuis! Dit kon ook niet missen want vrijdag was het in Nederland nationale pannenkoeken en poffertjesdag en dit wilden wij natuurlijk graag in ere houden
Voor de gene die een adempauze nodig heeft tijdens het lezen van mijn verhalen.. dan is dit het moment. We hebben afgelopen week namelijk bijzonder afgesloten en dit wil ik jullie nog graag vertellen!
Zaterdagochtend stonden wij namelijk om kwart voor 7 al weer klaar voor ons volgende avontuur: BROWNSBERG. Brownsberg is één van de bergen in het zuiden van Suriname, een uur rijden voorbij Berg en dal waar wij begin deze week geweest zijn. Ons reisgezelschap bestond deze keer uit een jong Nederlands stel uit Limburg, een Nederlandse man met zijn Surinaamse vrouw, wij vieren en onze gids. Onderweg praatte de gids ons bij over alle bijzonderheden die we tegenkwamen.
Na 2 a 2 en een half uur rijden kwamen we aan bij de voet van de Brownsberg. Toen begon het mooiste stuk van de rit waarbij we over kronkelende modderweggetjes langs ravijnen de tocht naar boven begonnen. Op een gegeven moment moesten we stijl omhoog, maar halverwege gleed de bus weg in een gleuf, waarbij we ongeveer scheef over de weg kwamen te hangen. Even dacht ik serieus dat we zouden kantelen. Terwijl wij allemaal verschrikt en bang toekeken hoe de bus zich langzaam los probeerde te wroeten riep onze gids de hele tijd ‘whoeh!' om ons nog even extra bang te maken
Na even te zijn bijgekomen van de lange rit hebben we onze tocht te voet voortgezet, dieper de bossen in op weg naar de watervallen van de Brownsberg. We bevonden ons op dat moment in het suboerwoud, dit is als het ware de voortuin van het diepe oerwoud verderop in het zuiden van Suriname. Onderweg werden we begroet door doodskopapen die vanuit de hoge toppen naar ons keken. De gids droeg een lange tak met zich mee waarop hij op een gegeven moment op een tak op de grond tikte. Hiermee controleerde hij of het geen slang was. Vanaf toen keek ik dus meer naar mijn voeten dan naar de bomen
Na ongeveer 3-kwartier klimmen en dalen.. bereikten we de eerste mooie waterval. We kregen hier de kans om het water in te gaan en in de waterval te gaan staan!
De tocht naar de tweede waterval was 3 keer zo lang en 3 keer zo zwaar en hier kwam het vooral op uithoudingsvermogen aan. We begonnen gelijk al met een steile klim en tijdens het dalen moest ik soms op handen en voeten naar beneden. Soms lag er zoveel modder dat ik geen grip kon vinden met mijn voeten en dan kon ik het niet verhelpen om op mijn kont te landen. Hier hield ik een mooie bruine kont aan over. Maar het was allemaal de moeite waard! De tweede waterval was groter en werd heel mooi van bovenaf verlicht door de zon. Het was een geweldige ervaring om vervolgens ook zelf onder deze waterval te gaan staan! De terugweg was voornamelijk stijl omhoog en niet niks, maar ik genoot volop van de natuur tijdens deze avontuurlijke klim.
Terug aan de top zagen we tot onze verassing brulapen aan de rand van het resort, die boven in de bomen hun verblijf zochten. Dit was een aangename verassing! Terwijl we daarna even bij konden komen konden we genieten van het uitzicht over het stuwmeer. Met onze magen gevuld met Surinaamse loempia's en watermeloen lieten we onseind van de middagmet de bus weer de berg af rijden, terug naar de bewoonde wereld.
‘Wang foe tidi, wang foe tamara. Oeng no doro tide, oeng sa doro tamara': ‘Eén stap vandaag, één stap morgen. Komen we er vandaag niet, dan komen we er morgen.'
En met deze wijze Surinaamse uitspraak sluit is deze week af en wens ik jullie alleneen ontspannen en fijne nieuweweek toe. Veel liefs!
13-19 maart Week 6: Op de helft!
Hallo!
We hebben er weer een leuke week op zitten. Een week van nieuwe ontmoetingen in het werkveld, afronden van opdrachten, feest en zonnebaden. Nu ik dit typ aan het einde van de week zitten weinmiddels op de helft van ons verblijf!
Maar eerst maar even een update van afgelopen week, voor we te hard van stapel lopen
De middag hebben we opgevuld met een etentje bij Zus en Zo. Dit is het restaurantje waar wij in ons eerste weekend uit eten zijn geweest. Ook nu zat het er vol met Nederlandse studenten. 's Avonds heeft ons buurjongetje een kookles pannenkoeken bakken bij ons gevolgd! Waarna we samen van de kunsten van dit jonge kooktalentje konden genieten.
Maandag hebben we kennis gemaakt met het bestuur van Stichting Jeugd en Gezin. Opvallend is dat zij weer in een heel ander gebouw zitten dan waar mevr. Olf, de medewerker van Stichting Jeugd en Gezin gevestigd is. De stichting heeft niet de financiële middelen om zich een eigen gebouw te permitteren. Dit blijkt verder ook uit de verhalen die ze ons vertellen.
's Middags gingen de meiden weg... en ik mocht niet weten waarheen, hmm. Dit soort taferelen begonnen zich begin deze week steeds vaker voor te doen. Spannend hoor. Nou ja, had ik even een middagje voor mij alleen
Dinsdag hadden we onze hoop gevestigd op een bezoekje aan de Colakreek. Een mooie badplaats, ander half uur rijden vanaf hier, midden in het savanne gebied. Maar het weer was niet helemaal wat we er van hoopten. Jammer! In plaats daarvan hebben we even flink doorgewerkt aan een extra schoolopdracht over de Voogdijzorg in Suriname. Voor ons een makkie, want inmiddels hebben we al heel wat geleerd over hoe de hulp in dit land is verzorgt.
Tegen 20.00 uur kreeg ik mijn eerste verjaardagssmsje, toen was het 0.00 uur in Nederland en dus 16 maart: mijn verjaardag! Gek idee hoor, ik had hier nog een hele avond te gaan.
En toen was het woensdag 16 maart! Ik heb op mijn site al verteld hoe ik 's ochtends ben verast en verwent. De middag hebben we doorgebracht opeen terras en in het centrum. Eind van de middag heb ik mijn familie en Rudolf ontmoet op skype en op die manier mijn felicitaties in ontvangst genomen! Het eten die avond werd voor ons verzorgt door de obers van het zeer gezellige restaurant JiJi's waar we uitzicht hadden op de Suriname rivier. Op de achtergrond zagen we de verlichte Jules Wijdenboschbrug, de bekende Surinaamse brug. Hier hebben we ook kennis gemaakt met een voor ons nieuw drankje genaamd ‘zuurzak'. Elk logisch denkend persoon verwacht dan een zuur drankje, wij ook.. maar dat hadden we even goed mis zeg. Dit drankje bleek mierzoet te zijn!
Wat verder natuurlijk niet mocht ontbreken was een echt verjaardagsfeestje
Donderdag deden we onze tweede poging om naar de Colakreek te gaan. Wat misschien wel grappig is om te weten is dat de Colakreek vernoemd is naar de wereldbekende drank, Coca Cola, vanwege de donkere kleur van het kreekwater. Helaas ook donderdag zijn we er nietgekomen omdat, zo bleek nu, je zelfeen bus moet huren om er te komen. Dit is voor alleen ons viertjes helaas niet te doen. Toch stonden we al helemaal klaar met onze tassen vol eten, onze handdoeken en bikini's, dus zijn we weer naar White Beach geweest! In vergelijking met de vorige keer hadden we nu een heerlijke zonnige dag. Zwemmen was nog een beetje lastig want voor 13.00 uur kwam het water niet verder dan onze heupen. Maar verder in de middagnaar matede zon warmer werd steegook hetwater tot nog een meter hoger!
Vrijdag was een dag van bijkomen en dingen afronden voor school. We hebben de dag gezellig afgesloten met een bioscoop bezoekje. Deze keer met lange broek en vest ;).
En zo rolden we ook de zaterdag in. Een rustig dagje waarop we ons mentaal voorbereiden op alles wat ons volgende week weer te wachten staat!! Maar dat horen jullie snel! We sluiten zometeen ons weekend af met een gezellig avondje Dance en misschien een beetje Salsa bij Zsa Zsa Zsu.
Take care Nederland (en Engeland
16 maart: Een Surinaamse verjaardag
Lieve familie en vrienden,
Mijn eerste warme verjaardag! Weer een hele nieuwe belevenis. Vanmorgen ben ik al goed verwent door mijn vriendinnen. Ik kwam niets vermoedend beneden en mij werd de toegang tot onze veranda verboden. Even later werden de deuren voor mij geopend en zag ik een veranda vol slingers en balonnen en een heerlijk gedekte tafel! Echt helemaal super. Ik voelde mij gelijk echt jarig. Ook heb ik leuke cadeautjes gekregen: bananenchips (een Surinaamse lekkernij), nagellak, 2 paar oorbellen, een Surinaams thermometermagneetjeeen uitvouwbaaraardbeitasje en een Surinaamse kaart!
De tweede verassing kwam toen de postbode ons vanaf de straat riep. Hij weet inmiddels dat wij geen sleutel hebben van de brievenbus dus laat hij elke keer even iets van zich horen als hij weer wat voor ons heeft. Maar echt... iedereen ONTZETTEND BEDANKT voor alle lieve kaartjes die jullie gestuurd hebben! Ik was helemaal overrompeld. Gister had ik ook al een serie kaartjes gehad en vandaag, precies op tijd alweer. Maar ook iedereen die via de mail, hyves, deze site en sms aan mij denkt of waarvan de post nog onderweg is, HEEL ERG BEDANKT! Jullie maken mijn verjaardag helemaal compleet.
We gaan er een leuke dag van maken. De zon staat hoog aan de hemel dus we trekken er vandaag lekker op uit. Jullie ook allemaal een fijne dag gewenst!!
Liefs
6-12 maart Week 5: Dochters van tante Corrie
Hoi allemaal
Oei, ik merk dat het al steeds langer gaat duren voor ik er weer een nieuw verhaal op zet. Hoog tijd weer dus voor een update van week 5.
Na een rustige zondag zijn we deze week begonnen met het bezoeken van de twee voogdijinstellingen, Stichting Jeugd en Gezin en de Mr. Huberstichting. Om even weer alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Diezelfde middag nogkwam de regenweer met bakken uit de lucht zetten.Deze keer kwam hetwater helemaal tot aan ons hek! Carlijn en Claudia moesten nog wegenstonden tot aan hun enkels in het water om in eerste instantie alleen alde straat uit te komen. Tegen 17.00 uur moest ik zelf het water trotseren om er toch voor te kunnen zorgen dat er eten in huis kwam. Tja, zo kan het ook dus hier
's Avonds hebben we de Surinaamse bioscoop bezocht. De film was leuk, we hebben ‘The King's speech' gekeken. Een nadeeltje was dat de airco in de zaal knap koud stond! Het was echt wel een luxe bios, niks te klagen, maar ja.. voor het eerst was een trui in Suriname geen overbodige luxe geweest.
Dinsdag zijn we naar de centrale markt zijn geweest. De grootste.. zeggen ze Surinamers. Hij was inderdaad erg groot en je kan er van alles vinden van kleding tot eten tot accessoires. Op een gegeven moment moesten we allemaal opzij duiken toen er een man met een koe of varken ofzo op zijn rug voorbij kwam. Fruit was hier heel goedkoop dus wat bananen en tomaten rijker zijn we ook gauw weer naar buiten gevlucht. Woensdag hebben we een leuke souvenirswinkel ontdekt. Allemaal hebbedingetjes die echt té leuk zijn! 's Avonds zijn we op z`n Hollands uit eten geweest bij het pannenkoeken en poffertjeshuis met een groep van inmiddels al 10 Nederlanders! Het was erg leuk om even in het gezelschap te zijn van andere mensen en om ervaringen uit te wisselen.
Donderdag zijn White Beach geweest. Hier hadden we lang naar uitgekeken. Maar... voordat we op zoek gingen naar de juiste bus stuitten we op.. jaja.. Desi Bouterse! Het hele leger stond mooi opgesteld voor de komst van een minister van Brazilië die op staatsbezoek kwam en Bouterse stond vanaf het balkon toe te kijken. Heel formeel allemaal en toevallig dat we dat even mee mochten maken.
Vervolgens hebbenweonze eerste bustocht gemaakt hier en dat is een hele belevenis op zich. De Surinaamse bussen lijken quaformaateen beetje op de 10 personenbusjes die we in Nederland kennen, alleen zijn de Surinamers wat creatiever met de manier waarop je zoveel mogelijk mensen in één busje krijgt. Aan de raamkanten van de bus zitten aan de ene kant stoelen en aan de andere kant tweepersoons bankjes. Maar dan... aan de stoelen zitten klapstoeltjes bevestigt die zich in het gangpad uitklappen. Zodra alle vaste plaatsen bezet zijn wordt het gangpad gevuld. Wil er iemand uit dat moeten dus eerst alle mensen in het gangpad de bus verlaten en die persoon er uit te laten, om vervolgens allemaal één voor één weer in te stappen. En dit tafereel gebeurd om de paar meter. Waar en wanneer je maar wil kan je op de bus stappen en weer uitstappen. Stapt jouw buurvrouw bijvoorbeeld voor haar eigen huis uit en jij woont net even een straatje verder, dan druk je toch gewoon 2 tellen later nog een keer?! Makkelijk hoor.
Tijdens de rit stapte een vrouw in die ons ineens vroeg: ‘Zijn jullie toevallig de dochters van tante Corrie?' Omdat we blank zijn misschien? Wij weten het niet, maar wel grappig. Vandaar mijn titel!
White Beach was mooi. Het klopt wat ze zeiden, er lag een wit strand en aan de rand stonden overal gezellige hutjes. En natuurlijk de palmbomen ontbreken niet.
De terugweg naar huis was vooral heel bijzonder om alles wat je ziet. Even dachten we nog dat we niet meer thuis zouden komen toen de bus ineens aan de kant van de weg stopte. De buschauffeur stapte uit en ging boodschappen doen. Wij keken elkaar verbaasd en vooral lachend aan. Lekker typisch hoor. Toen hij weer in de bus kwam, waar wij nog rustig zaten te wachten, zei hij dat we eruit moesten en dat er zo een andere bus kwam. Hij ging niet verder. Shit.. sta je daar dan ergens in Suriname aan de kant van de weg. Gelukkig hoefden we maar even te wachten tot de volgende bus kwam en uiteindelijk waren we voor 2,45 SRD (krappe 0,55 cent) weer thuis!
Vrijdag hebben we weer een rustig dagje gehad. Mochten jullie nu denken ‘werken ze eigenlijk wel daar??', dan klopt het dat het deze week even zo leek alsof dat niet het geval was. We hadden begin week 5 al ons werk wat we tot zo ver konden doen ingeleverd bij school en moesten toch eerst wachten op feedback.Een goede reden dus om de dingen te gaan ondernemen die we nog graag wilden doen. Plus dat we inmiddels ook een voldoende binnen hebben op fase 2 van ons onderzoek!!Vrijdag konden we wel weer aan het werk. Diezelfde avonds zijn we nog even lekker de deur uit geweest om een terrasje te pakken en nieuwe Nederlanders te ontmoeten
Zaterdag zijn we op tijd vertrokken richting het plaatsje Nieuw Amsterdam. We weten nu een beetje hoe het gaat om met een busje te reizen, dus dit ging al wat makkelijker. Het eerste busje bracht ons voor 0,85 SRD over de Jules Wijdenboschbrug, de brug over de Surinaamse rivier tussen Paramaribo en Meerzorg in het district Commewijne. Daar stapten we over op het busje naar Nieuw Amsterdam. Voordat dit tweede busje vertok moesten we lang wachten. De busjes vertrekken namelijk niet eerder dan dat hij echt vol zit. Terwijl we rustig met de bus mee hobbelden ging een mooi stukje Suriname aan voorbij. We reden door mooie gebieden met veel natuur, oude huisjes en straten van Suriname met bruine zandpaden, precies zoals ik het mij had voorgesteld. Het ene huisje is nog kleiner en ouder dan het ander en bestaat soms uit niet meer dan een paar planken en platen. Daar tussendoor flitsen veel luxe en grotere huizen aan ons voorbij. Het contrast in dit land is echt ongelofelijk groot.
Wij hadden geen flauw idee waar we precies heen gingen en hoe lang we onderweg zouden zijn, we keken onze ogen uit en dachten vanzelf een keer te stoppen in Nieuw Amsterdam. Na twee uur rijden begon ik me steeds meer af te vragen of we nog wel ergens aan zouden komen. Uiteindelijk, toen de buschauffeur ons vroeg waar we heen moesten, bleek dat we Nieuw Amsterdam al lang voorbij waren! Haha. Dus we gingen weer mee terug en stapten uiteindelijk uit Nieuw Amsterdam uit.
We hebben fort Nieuw Amsterdam bezocht. Hier is een tentoonstelling van de tijd van de (kinder)slavernij, wat zich afspeelde in de 20ste eeuw. De oude gevangenis, uit de 18de eeuw staat er nog en in de oude cellen van toen waren foto's, verhalen, film en oude materialen tentoongesteld.Het was echt heel indrukwekkend en zelfs soms schokkend om te zien. Na een lange en indrukwekkende dag waren we allemaal moe en hebben er een rustige avond van gemaakt.
Tot zo ver week 5 van ons verblijf.